Kliknij tutaj --> 🎊 cukrzyca u rocznego dziecka forum

Białko C -reaktywne - CRP jest białkiem ostrej fazy, którego stężenie służy głównie do oceny przebiegu zapalenia. Norma zależy od laboratorium, zwykle jest to poniżej 5 mg/l. Mówi się wówczas, że CRP jest ujemne. Za punkt odcięcia dla ostrej fazy zapalenia uważa się 10 mg/l. Dwucyfrowe CRP jest zwykle obserwowane podczas infekcji. 82 poziom zaufania. Witam, sucha i zaczerwieniona skóra wokół ust dziecka może oznaczać reakcję alergiczną, opryszczkę lub niedobór witamin. Nie bez znaczenia jest również noszenie maseczki, która może negatywnie wpływać na kondycję skóry powodując wyżej wymienione objawy. Obszar skóry znajdujący się pod maseczką jest Witamina D dla dzieci – dawkowanie. Dzieciom między 6. a 12. miesiącem życia zaleca się podawanie od 400 do 600 IU witaminy D. Dzieci powyżej 1. roku życia powinny przyjmować od 600 do 800 IU . Maksymalna dawka dobowa dla dzieci od 1. do 10. roku życia wynosi 2000 IU; maksymalna dawka dobowa dla niemowląt wynosi 1000 IU dziennie. Cukrzyca jest najczęstszym powikłaniem metabolicznym wikłającym ciążę, a jej częstość występowania w Europie szacuje się na 5,4% z dynamiczną tendencją wzrostową [2]. Ciąża jest stanem zwiększonego stężenia hormonów o działaniu odwrotnym w stosunku do insuliny, których działanie prowadzi do zwiększania dostępności 30 poziom zaufania. Dzień dobry, najczęstszym powodem krztuszenia się w czasie picia jest zbyt szybkie spożywanie płynu i połykanie przy tym dużej ilości powietrza. Dziecko w tym wieku zazwyczaj dobrze radzi sobie z odkrztuszeniem płynu, który dostał się do dróg oddechowych, a więc nie ma powodu martwić się że stanie mu się Je Cherche Le Meilleur Site De Rencontre. Cukrzyca dotyka coraz więcej dzieci. Atakuje nawet niemowlęta, a jej symptomy często długo nie są zbyt oczywiste, by podejrzewać chorobę. Jakie są przyczyny, objawy i sposoby leczenia cukrzycy? Czym się różni cukrzyca typu 1 od cukrzycy typu 2? Cukrzyca dziecięca Trudno pogodzić się ze świadomością, że małe dziecko zachorowało na nieuleczalną chorobę. Cukrzyca będzie rzutowała na całe jego przyszłe życie i może stać się wyraźnym obciążeniem. Niełatwe jest także pogodzenie się z faktem, że cukrzyca może mieć gwałtowny przebieg. Od chwili postawienia diagnozy życie całej rodziny się diametralnie zmienia. Wiedza o zastrzykach, pompach insulinowych, o odpowiednim poziomie cukru we krwi, o diecie dla cukrzyka – to wszystko będzie Waszą codziennością. Wasz dzień będzie podzielony na interwały czasowe wyznaczane przez podawanie dziecku insuliny. Z początku zapewne wszystko Was będzie przerażało, ale z czasem Wasza rodzina nauczy się prowadzić normalne życie. Większość dzieci zaczyna chorować na cukrzyce pomiędzy 5. a 8. rokiem życia. Następną grupą wiekową, która najczęściej zapada na tę chorobę są nastolatki pomiędzy 12. a 15. ostatnich latach lekarze zauważają jednak wzrost zachorowań u dzieci, które nie ukończyły jeszcze roczku. Cukrzyca typu 1 i 2 u dzieci Żeby wyjaśnić dobrze, w jaki sposób cukrzyca wpływa na organizm dziecka, zróbmy szybką powtórkę z biologii. Produkty, które spożywamy dzielą się na trzy podstawowe grupy: białka, tłuszcze i węglowodany. Te ostatnie są określane również mianem cukrów. Nie oznacza to, że są czymś słodkim. Węglowodanem (a więc cukrem) jest na przykład ryż lub makaron. Jedną z głównych funkcji węglowodanów jest odżywianie i dostarczanie energii ludzkiemu organizmowi. Po zjedzonym posiłku węglowodany są przetwarzane na glukozę. Glukoza trafia do krwi i wraz z nią jest transportowana do wszystkich komórek naszego ciała, które potrzebują energii z niej pochodzącej. Transport ten jest możliwy dzięki insulinie, dla której jest on głównym zadaniem. Insulina produkowana jest przez trzustkę, niewielki organ umiejscowiony w górnej, środkowej części jamy brzusznej. Na powierzchni każdej komórki znajdują się tzw. receptory insulinowe. Dzięki działaniu insuliny receptory te “otwierają się” na nią, a ona wnika do komórki wraz z pożywieniem, czyli glukozą pochodzącą z pokarmów. Cukrzyca polega na problemie z insuliną, a raczej z jej ilością. W zależności od tego, ile jej jest, rozróżnia się dwa rodzaje cukrzycy: typu 1 i typu 2. Cukrzyca typu 1 u dziecka Cukrzyca typu 1 polega na zbyt małej ilości insuliny we krwi dziecka. Jest to spowodowane tym, że trzustka produkuje jej za mało lub przestaje ją produkować zupełnie. Powoduje to, że życiodajna glukoza nie dociera do komórek. Nie mają one wystarczającej energii, by prawidłowo funkcjonować. Organizm zaczyna szukać źródeł energii w innych miejscach. Rozpoczyna się trawienie białek. Białka są podstawowym budulcem organizmu, można więc mówić o tym, że organizm zaczyna się sam wyniszczać od środka. Zaczyna on również pozyskiwać energię z tłuszczów, a to może z kolei doprowadzić do stanu zwanego kwasicą ketonową. Jest on bardzo niebezpieczny dla organizmu i wymaga hospitalizacji. Zbyt mała ilość insuliny we krwi sprawia, że glukoza krąży we krwi chorej osoby i nie organizm jej nie wykorzystuje. Cukrzyca typu 2 u dziecka Drugi rodzaj cukrzycy polega na czymś zgoła innym. Insulina jest produkowana przez trzustkę we właściwych ilościach, jednak komórki przestają na nią reagować. Nie otwierają się na dostawę glukozy, która krąży we krwi człowieka w wysokim stężeniu. Zjawisko to nazywa się insulinoopornością. Podobnie jak w przypadku cukrzycy typu 1, komórki organizmu są niedożywione i szukają źródeł energii w białkach i tłuszczach. Jednocześnie stale wysyłają one sygnał do trzustki, że nie dotarła do nich insulina. Trzustka bombardowana jest fałszywymi zgłoszeniami o zapotrzebowaniu i produkuje nieustannie insulinę. Z czasem jej wydajność słabnie, trzustka staje się zwyczajnie zbyt wyeksploatowana, by normalnie funkcjonować. Produkcja insuliny ustaje. Cukrzyca u dzieci – przyczyny Nie są do końca zbadane i wyjaśnione mechanizmy odpowiedzialne za cukrzycę. Z całą pewnością jest ona dziedziczna. Udowodnione naukowo zostało również, że na cukrzycę typu 2 wpływa wada układu odpornościowego. Przeciwciała produkowane przez ludzki organizm zaczynają niszczyć komórki trzustki. Atakowane są białka komórek beta, czyli dokładnie te, które produkują insulinę. Układ odpornościowy może zacząć pracować w niewłaściwy sposób pod wpływem pewnych impulsów wywoływanych przez choroby wirusowe i bakteryjne. Badania potwierdzają również, że cukrzyca z nieznanych przyczyn dotyka dzieci matek, które w chwili zajścia w ciążę miały ponad czterdzieści lat. Naukowcy są także zgodni co do tego, że zapadnięciu na cukrzycę sprzyja otyłość i siedzący tryb życia. Aktywność fizyczna powoduje, że w organizmie zachodzą procesy hormonalne, które wpływają na wrażliwość komórek na działanie insuliny – znacząco ją zwiększają. Cukrzyca u dzieci: objawy Cukrzyca przez długi czas może przebiegać bezobjawowo lub objawy te są na tyle łagodne oraz niecharakterystyczne, że są ignorowane. Cukrzycy często towarzyszy zmęczenie, senność, ospałość, brak koncentracji. Dziecko bywa rozdrażnione bez powodu, szybko się męczy. Stale towarzyszy mu wzmożone pragnienie. Dodatkowo przy cukrzycy typu 1 dziecko może zacząć gwałtownie chudnąć, ale jednocześnie ma wilczy apetyt na wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego rąk. Maluch cierpiący na cukrzycę typu 1 wolniej rośnie, często jest wyraźnie mniejszy od rówieśników. Z kolei cukrzyca typu 2 powiązana jest z nadwagą. Dziecko jest większe od rówieśników, nierzadko otyłe. Cukrzyca u dzieci: leczenie Leczenie jest uzależnione od rodzaju cukrzycy. Jeżeli jest to cukrzyca typu 2, a więc związana z niewrażliwością komórek organizmu na insulinę, wprowadzane jest leczenie farmakologiczne. Podawane leki mają za zadanie zwiększyć wrażliwość komórek na insulinę. Dzięki nim przepuszczają ją przez swoją błonę śluzową i glukoza ma szansę dotrzeć do nich i zostać zamieniona w energię. Cukrzyca typu 1 wymaga natomiast podawania insuliny. Sposobów na to jest kilka. Pierwszym, najczęściej spotykanym rozwiązaniem są zastrzyki z insuliną. Można również insulinę podawać przy użyciu tzw. penów. Ich nazwa pochodzi od tego, że przypominają wyglądem długopis. W penie umieszcza się fiolkę z insuliną i za pomocą bardzo cienkiej i krótkiej igiełki się ją podaje (zazwyczaj w udo lub w ramię). Peny są bardzo wygodne, zajmują niewiele miejsca i można za ich pomocą wykonać zastrzyk o każdej porze i w każdych warunkach. W przypadku malutkich dzieci często stosuje się pompę insulinową. Jest to niewielkie i lekkie urządzenie, które połączone jest na stałe z ciałem. W fałd skóry na brzuchu wkłuta jest igiełka. Wymienia się ją maksymalnie co 5 dni. Jest to dobre rozwiązanie przy malutkich dzieciach, ponieważ nie trzeba malucha kłuć kilka razy dziennie. Pompa ma również wysoką dokładność w odmierzaniu ilości podawanej insuliny. W leczeniu cukrzycy, niezależnie od tego czy jest to cukrzyca typu 1 czy 2, kluczowe jest także stosowanie odpowiedniej diety. Pytanie nadesłane do redakcji Czy 2,5-letnie dziecko może zachorować na cukrzycę i jakie czeka go leczenie? Odpowiedziała dr med. Joanna Nazim Klinika Endokrynologii Dzieci i Młodzieży Katedry Pediatrii Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii w Krakowie Cukrzyca może pojawić się u dziecka w każdym wieku. Jeszcze kilkanaście lat temu cukrzyca u najmłodszych dzieci rozwijała się wyjątkowo rzadko. Ostatnio jednak zapadalność na tę chorobę u dzieci do 5. roku życia bardzo szybko wzrasta. Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci w wieku powyżej 6. miesiąca życia jest cukrzyca typu 1, spowodowana znacznym niedoborem insuliny, który jest następstwem autodestrukcji (samozniszczenia) wysp trzustkowych produkujących ten hormon. Insulina jest substancją wydzielaną do krwi przez tzw. komórki beta wysp trzustki, niezbędnym do prawidłowego przyswajania przez różne tkanki organizmu glukozy pochodzącej ze spożytych węglowodanów, a także do produkcji białka i tłuszczu budujących rosnący organizm. Pierwszymi objawami budzącymi podejrzenie rozwijającej się cukrzycy są: wielomocz (częste oddawanie dużych objętości moczu, także w nocy) wzmożone pragnienie i picie dużej ilości płynów chudnięcie. U małych dzieci można też zauważyć narastające osłabienie, niechęć do zabawy, nadmierną senność. Objawy te często pojawiają się w czasie lub bezpośrednio po przebytej infekcji np. układu oddechowego. Jeżeli trzustka wydziela zbyt mało insuliny lub całkowicie przestaje ją produkować, jedyną metodą leczenia jest zastosowanie insuliny. Insulina jest podawana w formie wstrzyknięć za pomocą specjalnych wstrzykiwaczy, tzw. piór insulinowych, lub w postaci ciągłego podskórnego wlewu z użyciem osobistej pompy insulinowej. Ilość podawanej codziennie insuliny, częstość i pora jej wstrzyknięć są zmienne i zależą od liczby spożywanych przez dziecko posiłków, ich wielkości i składu oraz od trybu życia dziecka i ewentualnej obecności dodatkowych chorób. Żywienie jest więc obok insulinoterapii bardzo istotnym elementem leczenia. Posiłki powinny dostarczać ilości energii niezbędnej do prawidłowego wzrostu dziecka i utrzymania masy ciała należnej do wzrostu. W komponowaniu posiłków zaleca się przestrzeganie zasad tzw. zdrowego żywienia i unikanie spożywania tzw. węglowodanów prostych. Odpowiedni dobór dawek insuliny do zmieniających się potrzeb dziecka ma na celu utrzymanie stężenia glukozy we krwi jak najbliższego wartościom prawidłowym, celem unikania niekorzystnego wpływu nadmiaru, jak i niedoboru glukozy na funkcje różnych narządów ciała. Piśmiennictwo: ISPAD Clinical Consensus Guidelines 2009, Compendium. Pediatric Diabetes, 2009; 10 (Supl. 12). Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2011. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia Praktyczna, 2011; 12 (Supl. A). napisał/a: Monika38 2009-01-21 12:59 Moja córka po przebudzeniu cała się trzęsie, tak jakby miała jakieś drgawki. Dzieje sie to tylko po przebudzeniu i oprócz drgawek bardzo płacze. Uspokaja sie dopiero po chwili przytulania i jest to normalne czy lepiej pokazać dziecko neurologowi dziecięcemu? Bardzo prosze o odpowiedź. napisał/a: emeczka 2009-04-08 20:03 U mnie jest to samo - tzn u mojego synka (ma 15 miesięcy). Jeśli ktoś może to proszę dopowiedzieć, bo też jestem ciekawa czy to są powody do jakiegoś większego niepokoju. napisał/a: Angie281 2009-05-22 17:02 Właśnie jestem po 20-minutowym uspokajaniu synka po przebudzeniu. Tak samo, jak go brałam na ręce to drżał i po chwili ogromny płacz, jakby sie czegoś wystraszył. Na chwile przycichał i za chwilę jeszcze mocniej. Nie wiem czy coś go bolało, czy się wystraszył jakimś koszmarem. Czy wy dziewczyny dowiedziałyście się coś więcej na ten temat? napisał/a: Monika38 2009-05-22 18:57 Witam serdecznie. Niestety niczego (przynajmniej ja) sie nie dowiedzialam. Pisalam nie tylko na tym forum, i nic. Kiedys rozmawialam przypadkiem z rehabilitantka i ona stwierdzila ze powinnam pokazac dziecko neurologowi dziecięcemu. Moja córka ma obecnie 1,7 miesiecy i rzadko zdażają sie takie sytuacje, ale sama bym chciala wiedziec co moglo byc przyczyną. Moze powinna Pani udać sie z dzieckiem do tego neurologa. To my matki widzimy co sie dzieje z naszymi dziecmi, a lekarze sa po to aby nam pomoc. Nawet jesli okaze sie ze to nic takiego. Pozdrawiam serdecznie napisał/a: barbara1231 2009-05-24 19:56 Ja bym skonsultowała dziecko z neurologiem i zrobiła np. eeg w celu wykluczenia się upewnić,że to nie to niż zaniechać, gdyż epilepsja opóźnia często rozwój dziecka. #1 Hej przepraszam jeśli taki wątek już był ale nie znalazłam nic podobnego co odpowiedziałoby na moje pytanie. Mam cukrzycę ciążową od 14 tc, obecnie jestem w 34 tc. Po dzisiejszej wizycie jestem załamana bo stosując się do diety cukrzycowej, rezygnując z, wielu produktów na które miałabym ochotę, okazuje się, że wszystko to na nic bo moje dziecko jest większe niż powinno być w tym tygodniu ciąży Wg tabelek powinno ważyć 2200 - 2300 g, a waży 2700 g (wg diabetolog). Dodam, że u ginekologa, na wizycie ważył 1657 g i ginekolog chwalił, że cukrzyca jest opanowana bo syn był pośrodku siatki centylowej. Nie chce mi się wierzyć żeby w 3 tyg przytył ponad 1 kg, tym bardziej, że nie zmieniłam diety. Dlatego zastanawiam się czy pomiar wagi wykonany na innym aparacie usg może być przełamany? Czy to możliwe, że te pomiary nie są dokładne? To moje pierwsze dziecko, w dodatku po poronieniu i przy powikłaniu jakim jest cukrzyca i szczerze mówiąc wszystko co jest odstępstwem od normy strasznie mnie stresuje... Jestem drobnej budowy ciała (160cm) więc dochodzą do tego jeszcze kwestie związane z porodem i wszystkimi ewentualnymi powikłaniami dużego dziecka. W sensie powikłaniami dla dziecka. Czy ktoś miał podobną sytuację i mógłby podzielić się swoimi doświadczeniami? Zwariuję od tego wszystkiego reklama #2 Usg waha sie +-500 g. Nie panikuj #3 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . #4 Ale czekaj czekaj, te 2700 zmierzył diabetolog? Oni robią takie rzeczy? Waga jest porównywalna tylko jeśli mierzy ta sama osoba na tym samym sprzęcie. Inna osoba może inaczej "złapać" . Tak. Tę wagę zmierzyła diabetolog bo nie pasował jej rytm serca w KTG. Po czym podczas usg stwierdziła, że jest wszystko ok z przepływami i rytmem serca. Tyle, że doczepiła się do wagi. Dodam, że od miesiąca chodzę do swojej położnej na KTG raz w tygodniu i ona nigdy nie miała zastrzeżeń do zapisów. Ginekolog też twierdzi, że wszystko jest ok. Kolejną wizytę mam więc zobaczymy co oni mi powie w kwestii wagi. Diabetolog nigdy wcześniej nie robiła pomiaru wagi, a dziś mi wyjechała z czymś takim. Dlatego zastanawiam się na ile ten jej pomiar jest wiarygodny? Bo jeśli syn naprawdę tyle waży obecnie to do 38 tc pewnie dobije do 4 kg... #5 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. #6 4kg urodzeniowej to nadal nie jest bardzo duże dziecko, chociaż powyżej średniej. Rozumiem, że boisz się rodzenia większego dziecka przy porodzie naturalnym, ale tak naprawdę waga nie wszystko jeszcze mówi, bo tę samą wagę może mieć dziecko dłuższe a chudsze oraz krótsze i grubsze. Wiadomo chodzi potem o obwód główki. Sama miałam wykonywane trzy różne pomiary na dwa tygodnie przed porodem (trzech lekarzy, trzy gabinety, trzy aparaty USG) i zmierzone wagi były ok 2700, 2800, 3100. Ostatecznie dziecko miało 3500. Oczywiście lekko jeszcze zdarzyło urosnąć, ale nie tyle. Także błędy pomiaru są naprawdę spore, tak jak tu napisała Jadwiga przyjmuje się że 500g błędu jest dozwolone. Najważniejsze żeby dobrze ocenili cię przy porodzie. Musisz mieć zrobioną ocenę wymiarów miednicy - ja miałam w szpitalu- i na tej podstawie zdecydują, czy jesteś w stanie urodzić dziecko takich gabarytów. A w trakcie porodu opiekuje się tobą położna i ma trzymać rękę na pulsie. Także nie przejmuj się aż tak bardzo waga dziecka, jeśli tylko reszta jest pod kontrolą. Dziękuję za odpowiedź. Wymiary główki i brzuszka także oceniała i wszystko jest w porządku. #7 @MiliMay Pierwszy raz słyszę, żeby diabetolog oceniał wagę dziecka... Bo rozumiem, że wykonał USG? Ja bym w tej kwestii raczej ufała lekarzowi, który robi takie badania na co dzien. Z waga za dużo nie pomogę, bo u mnie było w drugą stronę - tez prawdopodobnie za sprawa cukrzycy. Córka ur. 37t1d z waga 2660g, a syn ur. 35t2d z waga 2490g. #8 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg #9 @Okiennica Moja diabetolog była dla ciężarnych, ale nie była ginekologiem i opierała się na wynikach wykonanych przez ginekologa. Nie spotkałam takiego połączenia - przynajmniej u siebie w mieście, więc to raczej nie jest reguła. reklama #10 Diabetolog dla ciężarnych, to nie jest zwykły diabetolog. To ginekolog położnik diabetolog dlatego wykonuje również USG, żeby oceniać wpływ cukrzycy na dziecko. A jak z wynikami cukrów i Ciebie? Bo to że stosujesz ta sama dietę cały czas, nie musi oznaczać, że cukru są cały czas opanowane. Dojrzewająca ciąża coraz bardziej obciąża organizm, więc często cukier zaczynają podnosić produkty, które kilka tygodni wcześniej były ok. A duże wahania cukru mogą wpływać na wagę dziecka. Ale też, jak dziewczyny pisały - USG to +/- pół kg Nie mam pojęcia czy ta moja diabetolog jest jednocześnie ginekologiem ale zakładam, że tak bo przyjmuje w poradni diabetologicznej dla ciężarnych na Polnej w Poznaniu. Cukry mam nieco podniesione naczczo (w granicach 90 do 94). Modyfikuję dietę w zależności od tego co zjadłam i jaki był potem cukier. Kilka produktów już musiałam wyeliminować. Tyle, że za chwilę chyba nie będę już miała co jeść :/ Insuliny nie mam, chociaż jest o niej mowa od momentu kiedy została zdiagnozowana czyli o 5 mc... Jednak ciągle tylko słyszę, że dajmy czas diecie, spróbujmy dietą, że to już końcówka ciąży etc. Tymczasem okazuje się nagle, że dziecko jest dużo za duże :/ WITAM ROCZNE DZIECKO CIERPI NA ZAPARCIA [OD ZAWSZE] SYROPY CZOPKI SŁABO POMAGAJĄ MOŻE PO KILKA NI NIE ZAŁATWIĆ SIE A PO KILKU DNIACH PO CZOPKU ROBI 2-3 KOLOSALNE KUPKI. OSTATNIO TRACI APETYT. CO ROBIĆ JAKA MOŻE BYC PRZYCZYNA.?DZIEKUJĘ SERDECZNIE. KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu Badania kontrolne dzieci Zaparcia Gastroenterologia Pediatria Dziecko Ryzyko związane z gastroskopią Gastroskopia to badanie wykonywane w celu oceny stanu układu pokarmowego. Czy może być ono dla nas niebezpieczne? Zapoznaj się z wypowiedzią eksperta na ten temat. Lek. Karina Kachlicka Pediatra, Suchy Las 74 poziom zaufania powinna pani zgłosić się do gastrologa i zrobić siagnostyke przewodu pokarmowego, USG, ewentualnie rtg z kontrastem , czasem sa pewne choroby jelit które powodują takie objawy ( jeśli oczywiście nie sa to zaparcia związane ze złą dieta lub zaparcia nawykowe 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Zatwardzenie nawykowe u dziecka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska Jak leczyć nawykowe zaparcia u dziecka? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Zaparcia u 2-letniego dziecka oraz wymioty przy wysiłku – odpowiada Lek. Karina Kachlicka Jak leczyć zaparcia u rocznego dziecka? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Zaparcia i brak apetytu u 2,5-letniego dziecka – odpowiada Renata GrzechociĹska Zaparcia nawykowe u dziecka a problemy z jelitami – odpowiada Milena Lubowicz Zaparcia u 4-letniego dziecka – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Problemy z oddawaniem stolca u 1,5rocznego dziecka – odpowiada Marta Mielniczuk Zaparcia u 3-latka – odpowiada Lek. Paweł Baljon Co oznaczają zaparcia i gorączka u 2-letniego dziecka? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski artykuły Defekacja - charakterystyka. Jak sobie radzić z zaparciami i biegunką Każdy z nas ma z nią do czynienia. Poza seksem, tr Leczenie zaparć u dzieci O zaparciach mówimy wtedy, gdy dziecko powyżej 6 m Jak oczyścić jelita ze złogów kałowych i gazów? Nieprawidłowy tryb życia negatywnie wpływa na prac

cukrzyca u rocznego dziecka forum