Kliknij tutaj --> 🌧️ jak schudnąć z obojczyków

Przykładowo, nawet jogurty, które większości osób kojarzą się ze zdrowym produktem - zawierają równowartość okolo 16 łyżeczek cukru! Dla osób cierpiących na Hashimoto polecane są diety takie jak dieta ekologiczna dla ciała, dieta autoimmunologiczna Paleo, dieta SCD, dieta Westona A. Pricea lub dieta śródziemnomorska. Zastanawiasz się, co jeść, aby efektywnie schudnąć? W Internecie i różnorodnych czasopismach jest wiele sprzecznych ze sobą informacji. Jedni twierdzą, że rygorystyczna dieta stanowi klucz do sukcesu, inni, że ograniczenie pewnych produktów spożywczych, powinno wystarczyć, aby uzyskać wymarzoną sylwetkę. Na co więc zwrócić uwagę, tworząc posiłki, aby schudnąć? Co Chcąc schudnąć przy chorobie Hashimoto - należy wyeliminować z diety żywność wysokoprzetworzoną, bogatą w tłuszcze trans, cukier i sód np.: słodycze i przekąski, produkty typu instant i w proszku, pieczywo pakowane, kolorowe napoje gazowane. Powinno się ograniczyć spożycie węglowodanów prostych i unikać podjadania między 3.Zrób klęk, prawą rękę oprzyj na łokciu i przedramieniu a lewą na dłoni. Lewą nogę ugnij w kolanie i podnoś do boku do wysokości bioder. Zrób taką samą ilość serii i powtórzeń jak w poprzednim ćwiczeniu.Teraz podnieś ugiętą nogę do góry napinając mięśnie pośladków i znowu zrób taką samą ilość serii i powtórzeń. Jak schudnąć z ud i łydek w tydzień? Jeśli masz nieco nadprogramowych kilogramów do zrzucenia i chcesz schudnąć także z innych partii ciała, wykonuj ćwiczenia cardio (aerobowe). Dla łydek jest to najlepszy sposób na odchudzanie, bo umiarkowana intensywność i tempo treningu cardio prowadzi do spalania tkanki tłuszczowej bez Je Cherche Le Meilleur Site De Rencontre. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 19:05 To nie zależy od tego czy jesteś chuda, tylko od rozłożenia kości, tak samo jak z miednicą. blocked odpowiedział(a) o 19:19 Biegać, biegać i jeszcze raz biegać ok. 6 razy dziennie po pół godzinki i po 2 miesiącach masz śliczne obojczyki na lato. ;]Pozdrawiam! Jeść jeden posiłek dziennie . Praktykowałam nie całe 2 tygodnie i jestem zadowolona z efektu ;) EKSPERTmoucey odpowiedział(a) o 09:31 Ameryki nie odkryję - SCHUDNĄĆ Uważasz, że ktoś się myli? lub fot. Fotolia Jakie są przyczyny złamania obojczyka? Najczęściej do złamania obojczyka dochodzi podczas niefortunnego upadku na wyciągniętą rękę, ale równie często uraz jest wynikiem tzw. sportów kontaktowych, w których dochodzi do kontaktu fizycznego między graczami (np. w boksie czy piłce nożnej). Złamanie obojczyka może być również skutkiem wypadku komunikacyjnego. Jakie są objawy złamania obojczyka? Objawy złamanego obojczyka to: ból, opuchlizna, ból przy poruszaniu ręką, problem z podnoszeniem ręki, często widoczne jest przemieszczenie kości, wyczuwanie przesuwania i tarcia odłamów po uciśnięciu miejsca nad szczeliną złamania. Poszkodowany może skarżyć się na mdłości i zawroty głowy. Złamaniu ulega zazwyczaj miejsce wyginania się obojczyka do przodu. Możliwe są uszkodzenia splotu barkowego lub tętnicy podobojczykowej, jednak występują rzadko. Uszkodzenie tętnicy podobojczykowej może wywołać krwotok wewnętrzny stanowiący realne zagrożenie życia poszkodowanego. Jak udzielić pierwszej pomocy? Przy złamaniu obojczyka pierwsza pomoc polega na jego unieruchomieniu. Zapobiega to przesuwaniu się odłamów kości, a poza tym łagodzi ból. Najlepiej unieruchomić obojczyk za pomocą temblaka. Zobacz też: Amputacja kończyny - jak jej uniknąć? Jak prawidłowo założyć temblak? Umiejętność wiązania temblaka jest bardzo ważna i nigdy nie wiadomo kiedy może się nam przydać. Aby prawidłowo założyć temblak należy: złożyć chustę na pół tak, aby utworzyła trójkąt; położyć jeden z rogów na kark; następnie należy zgiąć rękę w łokciu i położyć na siebie, zawinąć rękę chustą, ciągnąc ją za drugi róg do góry i związać go z pierwszym rogiem na szyi. Jak wygląda leczenie? Większość pacjentów, bo ponad 90%, udaje się wyleczyć bezoperacyjnie przez unieruchomienie. Czasami jednak potrzebna jest operacja. Operacja jest konieczna kiedy: złamanie zaszło w kilku miejscach; doszło do złamania otwartego; zostały uszkodzone nerwy; obojczyk wysunięty jest do przodu; kości nie zrastają się. Unieruchomienie złamanego obojczyka trwa przez minimum 3-4 tygodnie. Następnym krokiem jest rehabilitacja, ponieważ unieruchomienie kości powoduje sztywność mięśni i stawów. Na początku rehabilitacji wykonuje się ćwiczenia pasywne, a następnie ćwiczenia aktywne. Dzięki rehabilitacji pacjenci osiągają po 6-9 tygodniach zakres ruchu w 85%, a po roku uzyskują pełnię sił. Zobacz też: Złamania zamknięte - pierwsza pomoc krok po kroku Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Mimo lokalizacji bardzo często ulega uszkodzeniom. Szczególnie podczas upadków z wysokości, wypadków samochodowych, bójek. Oprócz tego na złamanie obojczyka narażone są osoby, które uprawiają sport, np. rugby, zapasy, boks, piłkę nożną, piłkę ręczną, koszykówkę. Jakie są objawy złamania obojczyka? Jak leczyć uraz? Czy zagraża życiu? Podstawowe funkcje obojczyka: wraz z łopatką tworzy obręcz kończyny górnej, zabezpiecza pęczek naczyniowo-nerwowy, jest miejscem przyczepu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego i mięśnia piersiowego większego. Złamanie obojczyka — objawy Jak większości urazów tego rodzaju, także przy złamaniu obojczyka pojawia się obrzęk, opuchnięcie, odkształcenie kości oraz problemy z poruszaniem ręką. Zdarza się, że ból jest tak silny, że poszkodowana osoba odczuwa mdłości, jest jej słabo, ma zawroty głowy. Pierwsza pomoc przy złamaniu obojczyka Jeśli doszło do wypadku i istnieje podejrzenie złamania obojczyka, pierwszym krokiem powinno być natychmiastowe unieruchomienie ręki. Można to zrobić poprzez założenie temblaka. Dzięki temu istnieje szansa, że poszkodowany uniknie przesunięcia odłamków kości, które powstały w wyniku urazu. Następnie trzeba niezwłocznie wezwać pomoc lub udać się do lekarza. Postępowanie i leczenie przy złamaniu obojczyka Wyróżnia się kilka rodzajów złamania obojczyka: złamanie otwarte, zamknięte, złamanie z przemieszczeniem lub bez. W zależności od tego, który z urazów wystąpił w danym przypadku, specjalista dobiera konkretny sposób leczenia i późniejszą rehabilitację. Aby ocenić złamanie, konieczne jest wykonanie badania RTG, tomografii komputerowej, a w niektórych przypadkach zaleca się nawet rezonans magnetyczny. Dopiero po weryfikacji stopnia złamania i uszkodzeń lekarz może wprowadzić leczenie zachowawcze. Polega ono na nastawieniu złamanej kości obojczykowej, a następnie założeniu stabilizatora. Należy go nosić przez +/- 5 tygodni. Jeśli doszło do otwartego złamania obojczyka, konieczne jest wykonanie operacji. W trakcie jej trwania kości scalane są za pomocą drutu, śruby lub płytki. Złamanie obojczyka — powrót do formy i codzienne funkcjonowanie Powrót do pełnej sprawności osoby po złamania obojczyka jest uzależniony od wielu czynników. Istotną rolę odgrywa tu miejsce złamania, jego rozległość, a także ogólna kondycja fizyczna, stan zdrowia i wiek. Nie da się ukryć, że tego rodzaju uraz jest dość problematyczny dla poszkodowanego z kilku powodów. Po pierwsze znacznie obniża codzienną sprawność (nie można prowadzić samochodu, nosić zakupów itd.), a po drugie wpływa na jakość snu i dyskomfort podczas wypoczynku, gdyż trzeba zachować szczególną ostrożność ze względu na rękę. Rehabilitacja po złamaniu obojczyka W przypadku tego typu urazu unieruchomienie trwa od 3 do 5 tygodni u dorosłych, nieco krócej u młodzieży, natomiast u dzieci na regenerację potrzebne są około 2 tygodnie. Dopiero po tym czasie możliwa jest rehabilitacja, która obejmuje ćwiczenia pasywne i aktywne. Warto pamiętać, że kość w całości zrasta się dopiero po +/- 16 tygodniach. Na powrót do pełnej sprawności trzeba poczekać znacznie dłużej, gdyż jest on możliwy nawet do roku od zakończenia rehabilitacji. Jakie formy rehabilitacji są zalecane przy złamaniu obojczyka? To zależy od rozległości urazu. Plan działania inaczej wygląda po złamaniu zamkniętym, a inaczej po złożeniu operacyjnym. Najczęściej specjalista kieruje pacjenta fizjoterapię, w tym krioterapię, laseroterapię, ćwiczenia zwiększające zakres ruchów, a także kinesiotaping, czy masaż tkanek głębokich obręczy barkowej. Wszystkie działania służą temu, by odzyskać pełną sprawność, wzmocnić mięśnie, polepszyć dynamikę ruchów i cieszyć się pełną funkcjonalnością jak przed złamaniem obojczyka. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Bloxin Żel do jamy ustnej w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność, Good Aging, Energia, Trawienie, Beauty Wimin Zestaw z lepszym metabolizmem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Odporność WIMIN Twój mikrobiom, 30 kaps. 79,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Odchudzanie to nie taka prosta sprawa, jak mogłoby się wydawać. Często nie wystarcza po prostu zmniejszona ilość kalorii. Istnieje wiele chorób, które utrudniają odchudzanie, a racjonalne podejście do tego procesu powinno skupiać się nie tylko na utracie zbędnych kilogramów, lecz także na poprawie stanu zdrowia. Sprawdź 9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania. Przed rozpoczęciem odchudzania warto wykonać badania krwi. Wielu profesjonalnych dietetyków zaleca pacjentom przyniesienie ze sobą na pierwszą wizytę aktualnych wyników badań, przynajmniej tych podstawowych. W jakim celu? Wydawać by się mogło, że odchudzanie to po prostu dobranie odpowiedniej ilości kalorii do potrzeb danej osoby, a wynikom badań krwi nic do tego. Jednak ludzki organizm to nie maszyna i jego funkcjonowania nie da się opisać prostym działaniem matematycznym. Spis treściDlaczego należy zrobić badania przed rozpoczęciem odchudzania?9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania Dlaczego należy zrobić badania przed rozpoczęciem odchudzania? Aby opracować optymalną dietę odchudzającą, dietetyk potrzebuje wielu informacji związanych z historią masy ciała na przestrzeni lat, przebytymi chorobami, stosowanym leczeniem i parametrami krwi. Podejmowanie się współpracy z pacjentem z uwzględnieniem wyników badań krwi wskazuje na odpowiedzialne podejście dietetyka do swojej pracy. Po pierwsze, w niektórych przypadkach, szczególnie w zaburzeniach hormonalnych i w zaburzeniach gospodarki węglowodanowej, ułożenie właściwej diety, która zadziała, bez znajomości stanu zdrowotnego pacjenta jest praktycznie niemożliwe. Po drugie rolą diety, nawet odchudzającej, jest poprawa ogólnego stanu zdrowia. Z uwzględnieniem chorób współistniejących, czy występujących niedoborów pokarmowych dieta będzie prowadziła do naprawy tych parametrów, a nie do ich nieumyślnego pogorszenia. Skoro wiesz już, że odpowiedzialne odchudzanie wymaga wykonania badań przed jego rozpoczęciem, sprawdź, jakie parametry warto skontrolować. 9 badań, które należy zrobić przed rozpoczęciem odchudzania Morfologia Morfologia krwi to najbardziej podstawowe badanie, które należy wykonywać regularnie niezależnie od stanu zdrowia i samopoczucia. Stanowi ona wstępny test, który pozwala ocenić, czy w organizmie nie toczą się żadne procesy chorobowe. Co prawda morfologia nie daje prostej informacji o konkretnych chorobach, ale pozwala ogólnie ocenić stan zdrowia i daje wskazówki do dalszej diagnostyki, jeśli coś jest nie tak. Dla dietetyka szczególnie istotne są takie parametry jak: hemoglobina, erytrocyty, hematokryt i objętość czerwonych krwinek. Pozwalają one ocenić, czy nie występuje niedokrwistość. A jeśli tak, jaka jest jej przyczyna: niedobór żelaza lub niedobór witaminy B12 i folianów. Kolejny wskaźnik, który dietetyk analizuje w morfologii to leukocyty. Ich zbyt duża ilość wskazuje na infekcję organizmu. Konieczne może się okazać poszukanie źródła tej infekcji. Glukoza na czczo Glukoza to parametr, bez znajomości którego nie powinno zaczynać się odchudzania. Jej poziom we krwi na czczo daje podstawową informację o funkcjonowaniu gospodarki węglowodanowej i wskazuje na ewentualne ryzyko cukrzycy lub stany przedcukrzycowe. Cukrzyca typu II jest chorobą wynikającą przede wszystkim z nieprawidłowego odżywiania przez długie lata. Zbyt wysoki poziom glukozy na czczo można dosyć łatwo zredukować odpowiednią dietą, a tym samym uniknąć konieczności leczenia farmakologicznego metforminą. Wyrównanie glikemii poprzez odżywianie realnie zapobiega rozwinięciu się cukrzycy typu II z koniecznością stosowania insuliny, nawet jeśli wczesne zaburzenia gospodarki węglowodanowej już występują. Odchudzanie przy wysokim poziomie glukozy bez wprowadzenia dedykowanej dla tego stanu diety może być znacznie utrudnione. Insulina na czczo Insulina na czczo jest kolejnym wskaźnikiem obok glukozy, który daje dietetykowi informację o stanie gospodarki węglowodanowej. Jest to hormon produkowany przez trzustkę, którego rola w metabolizmie węglowodanów jest ogromna. Często bywa tak, że poziom glukozy na czczo jest w górnych granicach normy lub tylko delikatnie ją przekracza, natomiast poziom insuliny mocno szybuje w górę. Jest to wskazanie do diagnozowania insulinooporności. To stan, w którym komórki ciała zmniejszają swoją wrażliwość na insulinę i, aby wykorzystać energię z pożywienia, potrzebują coraz więcej insuliny. Insulinooporność jest poważnym zaburzeniem metabolicznym. Jednak do zwiększenia wrażliwości tkanek na insulinę niekonieczne potrzebne jest leczenie farmakologiczne. Odpowiednio szybko wdrożona właściwa dieta zapobiega rozwojowi insulinooporności i cofa ją. Czy insulina ma znaczenie przy odchudzaniu? Bardzo duże. Insulina jest hormonem, który odpowiada za budowanie, magazynowanie. Jej duże ilości krążące we krwi skutecznie utrudniają zużywanie zapasów tłuszczu zgromadzonych w tkance tłuszczowej. TSH TSH jest hormonem przysadki mózgowej, którego wydzielanie jest ściśle powiązane ze stanem tarczycy. W przypadku niedoczynności tarczycy stężenia TSH rosną, w przypadku nadczynności – maleją. TSH jest pierwszym i podstawowym badaniem wykonywanym do zdiagnozowania chorób tarczycy. Oczywiście sam pomiar tego hormonu nie wystarcza do oceny stanu tarczycy, ale jest wskaźnikiem do dalszej diagnostyki. Dlaczego stężenie TSH ma znaczenie przy diecie odchudzającej? Przy nieuregulowanej pracy tarczycy utrata masy ciała może być bardzo powolna i oporna. W zaawansowanej, nieleczonej niedoczynności tarczycy wiele osób skarży się na to, że może całymi dniami pić wodę, a i tak nie chudnie. Niedoczynność tarczycy bardzo silnie wpływa na metabolizm, a dokładnie na jego spowolnienie. Oznacza to, że organizm zużywa mniej energii na funkcjonowanie, niż u osoby zdrowej. Mówiąc metabolizm, mam na myśli nie tyko szybkość trawienia, ale wszystkie procesy życiowe toczące się w organizmie. W niedoczynności tarczycy cały organizm pracuje wolniej: niższy jest puls, niższe ciśnienie krwi, występuje uczucie zimna, rzadkie wypróżnianie. Zaburzenia pracy tarczycy są obecnie bardzo powszechne, szczególnie wśród kobiet. Dlatego przed rozpoczęciem odchudzania warto sprawdzić, czy problem nas nie dotyczy. Dieta odchudzająca powinna zawierać zwiększoną ilość białka i nie może być zbyt ubogokaloryczna, aby nie nasilać zaburzeń metabolizmu. Lipidogram Reklamy telewizyjne pełne są środków, które mają pomóc utrzymać cholesterol w normie. To jeden z czynników, które doprowadziły wiele osób do przekonania, że po pierwsze, cholesterol jest zły, po drugie, za wszelką cenę trzeba go obniżyć. Ani jedno, ani drugie nie jest prawdą. Zbyt niski cholesterol jest groźniejszy dla zdrowia, niż zbyt wysoki. Aby rzeczywiście móc ocenić ryzyko chorób, potrzebny jest pełny lipidogram, cxyli badanie obejmujące wskaźniki takie, jak: cholesterol ogółem, cholesterol HDL, cholesterol LDL i trójglicerydy. Te parametry pomogą dietetykowi podjąć decyzję o: wdrożeniu diety redukującej ryzyko miażdżycy, wdrożeniu diety redukującej otłuszczenie narządów wewnętrznych, wprowadzeniu produktów podwyższających poziom HDL i obniżających poziom LDL oraz trójglicerydów, stosowania diety prowadzącej do naprawy już istniejących uszkodzeń naczyń krwionośnych. Choć czynniki te nie mają bezpośredniego wpływu na odchudzanie, wprowadzenie diety odchudzającej może być doskonałą okazją do zadbania o zdrowie również w tym aspekcie. CRP CRP czyli białko C-reaktywne jest wskaźnikiem stanu zapalnego w organizmie. Jego stężenie wzrasta silnie przy infekcjach, np. bakteryjnych, które przebiegają z gorączką. Jest to jeden rodzaj stanu zapalnego – krótkotrwały i intensywny. Istnieje jednak stan zapalny o niskim nasileniu, często niezauważalny przez lata, a prowadzący do wielu chorób. Podwyższony poziom CRP daje informację, co prawda bardzo ogólną, czy w organizmie toczy się jakiś proces zapalny. Często jego normy są przekroczone u osób otyłych. Podwyższone stężenie CRP może wynikać: ze zbyt wysokiego poziomu LDL, ze zbyt wysokiego poziomu glukozy, ze zbyt wysokiego poziomu trójglicerydów, chorób zapalnych jelit czy chorób autoimmunologicznych. Poziom CRP służy do oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i może być wykorzystany przez dietetyka jako informacja do wdrożenia tzw. diety dla serca lub diety przeciwmiażdżycowej. Ciśnienie krwi Podwyższone ciśnienie krwi jest powszechnym problemem wśród Polaków. Najczęściej wynika z nadwagi i otyłości lub z przewlekłego stresu. Odchudzanie jest czynnikiem zmniejszającym ciśnienie krwi, a zatem i ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Warto wiedzieć, na jakim poziomie występują te parametry przed odchudzaniem i monitorować je wraz ze spadkiem masy ciała. Tym bardziej, że badanie jest bardzo szybkie, proste i nieinwazyjne. Występowanie nadciśnienia jest ważną informacją dla dietetyka i wpływa na dobór intensywności diety odchudzającej. Kortyzol Kortyzol jest hormonem wydzielanym przez nadnercza. Jego poziom we krwi jest powiązany z czynnikami stresowymi w życiu codziennym. I nie chodzi tu np. jedynie o stres w pracy, ale o stresory takie jak: niedostateczna ilość snu, praca w nocy, intensywne treningi, treningi wieczorne, bardzo niska kaloryczność diety. Badania pokazują, że wyższe stężenia kortyzolu występują u osób z nadwagą i otyłych w porównaniu ze szczupłymi. Kortyzol zmniejsza wrażliwość komórek na insulinę i wraz z insuliną sprzyja zwiększonemu magazynowaniu tkanki tłuszczowej, szczególnie w okolicach talii, obojczyków, szyi i twarzy. Kortyzol nie jest badaniem, które każdy powinien wykonać przed odchudzaniem, ale z pewnością warto, aby zrobiły je osoby mające za sobą kilka prób odchudzania, ich odchudzanie jest nieefektywne, bądź zdają sobie sprawę z występowania w ich życiu przewlekłego czynnika stresogennego. Wysoki poziom kortyzolu wyklucza wprowadzenie restrykcyjnej diety i intensywnego treningu. Dietetyk może również zaproponować suplementację przy wysokim poziomie kortyzolu. Witamina D Wielu osobom witamina D kojarzy się wyłącznie z mocnymi kośćmi. Coraz powszechniej mówi się o jej roli w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego. Ale tak naprawdę rola witaminy D jest bardzo szeroka. Przy tym bardzo duża część populacji Polski ma jej niedobory z powodu zbyt niskiej ekspozycji skóry na słońce. Czy witamina D ma związek z odchudzaniem? Tak, jej niedobór może utrudniać spalanie tkanki tłuszczowej. Ale trzeba podkreślić, że suplementacja witaminy D to nie metoda na odchudzanie. Wyrównanie niedoborów pomaga jednak normować gospodarkę hormonalną i niwelować stany zapalne, które utrudniają odchudzanie. Wydaje się, że największy wpływ poziomu witaminy D na utratę tkanki tłuszczowej ma jej relacja z kortyzolem. Witamina D wpływa na obniżenie wydzielania kortyzolu, a przez to ogranicza gromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Oddziałuje też pozytywnie na odczuwany poziom energii i spontaniczną aktywność fizyczną. Badanie poziomu witaminy D nie jest niezbędne, aby rozpocząć odchudzanie. Mimo to warto je wykonać z powodu rozpowszechnionych niedoborów. Natomiast w przypadku utrudnionego odchudzania poziom witaminy D można zbadać razem z poziomem kortyzolu. Czytaj też: Odchudzanie - jak zmniejszyć apetyt i głód? Jak zdrowo schudnąć? 10 zasad zdrowego i bezpiecznego odchudzania Efektywne odchudzanie - 10 przykazań jak skutecznie schudnąć Dlaczego nie chudnę? Pytanie 1 z 10 Jak często się ważysz lub mierzysz? nie robię tego codziennie raz w tygodniu, nie częściej Październik 20, 2015 KNOW-HOW - kompendium wiedzy Jakiś czas temu w sieci krążyły filmiki, na których młode dziewczyny chwaliły się ile monet są w stanie ułożyć na swoich obojczyka, tak żeby żadna nie spadła. Nie wiem jaki wynik osiągnęła rekordzistka, ale wiem jedno, te dwie kości sprawiają, że nasz dekolt wygląda szalenie seksowny. foto. Co to jest obojczyk? To kość łącząca mostek z łopatkę. Na zdjęciu obok zaznaczone na czerwono Obojczyk, jak informuje wikipedia, jest widoczny i łatwo wyczuwalny, szczególnie przy podniesionej obręczy barkowej (np. przy maksymalnym wyciągnięciu ręki do przodu), kiedy dół nadobojczykowy jest pogłębiony, oraz u osób chudych. I tu dowiadujemy się kolejnej cennej rzeczy – upraszczając – masz wyraźnie zarysowane obojczyki, jesteś szczupła. Jak już nie raz mówiłam makijaż to sztuka iluzji i wiele można namalować, oszukując troszkę rzeczywistość. W kwestii obojczyków nie jest to trudne i zajmie zaledwie chwilę, a efekt jest murowany. Niestety tą metodą nie odchudzimy się na stałe, efekt zniknie podczas demakijażu. Do dzieła. Potrzebujecie dwóch korektorów (najlepiej o konsystencji pasty do butów). Muszą być maziste i kryjące. Te delikatne pod oczy nie dadzą zamierzonego efektu. Jeden musi być kilka tonów ciemniejszy niż Wasza skóra – nim będziemy malować wgłębienia. Drugi musi być jaśniejszy – pozwoli nam uzyskać efekt wypukłości. Wszystko w myśl zasady ciemne chowa, a jasne uwydatnia. Musicie na swoich obojczyka narysować „indiańskie” znaki według schematu poniżej. Ja najpierw „maluję doły”, czyli używam ciemnego korektora tam gdzie chcę, żeby optycznie zrobił się cień czyli wgłębienie – powstają zatem doły nadobojczykowe. Musicie pamiętać żeby bardzo dokładnie rozetrzeć i wklepać jednocześnie narysowane korektorem linie tak, żeby korektor stopił się ze skórą i nie odznaczał od niepomalowanych partii. W makijażu ten zabieg nazywamy blendowaniem. Teraz, dla podkreślenie efektu maluję jasne kreski i je również dokładnie blenduję (rozcieram i wklepuję jednocześnie). Całość na koniec pudruję używając dużego, miękkiego pędzla i pudru transparentnego, żeby „utrzymać” korektory na miejscu, bo wszystko co przypudrowane lepiej stapia się ze skóra i dłużej pozostaje na swoim miejscu. Efekt widać od razu. Spróbujcie i same oceńcie ile ubyło Wam kilogramów i o ile seksowniej wygląda Wasz dekolt. Zwróciłyście uwagę, że pionowe linie delikatnie wysmukliły szyję i podkreśliły obojczyki.

jak schudnąć z obojczyków